Ode To Simplicity

به نام خدا

یک نفر لطفا بیاید همه ی مرا، از این آهنگ، از این صفحه ای که رویش نوشته
 "کاربر گرامی وبلاگ مورد نظر شما پیدا نشد. شما می توانید برای ثبت این وبلاگ اقدام کنید."، 
از این آرشیو نصفه و نیمه، از این همه دلتنگی، از هق هق هایی که سر داده ام، دور کند.. 

یک نفر لطفا بیاید مرا بغل کند، بگوید عیبی ندارد، درست می شود یک روز.. یک روز می روی وبلاگت را پس میگیری، یک روز او بالاخره اس ام اس می زند که بروی پیشش، یک روز بالاخره صبا را می بینی، یک روز بالاخره می روی می نشینی پشت ِ پیانو ات، همه ی این آهنگ وبلاگت را می نوازی، یک روز او می فهمد اشتباه کرده است، یک روز آن دیگر او می فهمد که چقدر دوستش داشتی، یک روز آن او ی دیگر می گذارد بروی دنبال ِ سرنوشتت... 


صبا، می دانم اینجا را هنوز و هر روز میخوانی، می دانم می نشینی اینجا روبروی دست های من، همه ی غربتم را میخوانی.. می دانم.. خواستم بگویم، برای نامه هایت، دلتنگم.. برای خودت، برای خودم، برای همه ی قبل از شهریور پارسال، برای همه ی این سالهایی که تو را از من گرفته اند، دلتنگم و امروز، حتی برای یک دقیقه، از فکرت، در نمی آیم.. 


























وبلاگ مورد نظر بافت نشد.. وبلاگ مورد نظر یافت نشد.. وبلاگ مورد نظر یافت نشد.. یافت نشد.. یافت نشد.. یافت..