.تب ِ سرد

به نام خدا

شیر ِ آب را تا ته باز می کنم، می گذارم روی درجه ی داغش، تا با شدت ِ تمام، بریزد روی سرم.. می نشینم کف ِ حمام و همه ی سردی ِ تنم را در آغوش میگیرم.. می نشینم و همه ی بی پروایی ِ خودم را در خودم، می فشارم که یعنی، تو، همینقدر تنهایی..

شیر ِ آب ِ داغ را تا ته باز می کنم و می نشینم روی کف ِ سرد ِ حمام، همه ی دیوانگی هایم را هق هق می کنم و از زیر بدنم، خون جاری می شود.. می نشینم همه ی دلتنگی هایم را زار می زنم و خون، با فشار ِ بیشتری، از رَحِمم خارج می شود که یعنی تو یک زنی..

شیر ِ آب ِ داغ را روی کف ِ سرد ِ حمام باز کرده ام و این وسط، تنها، تب ِ سرد ِ تن ِ من، به تعادل می رسد که یعنی، تو، مُرده ای.