...بی تو با اسمت عزیزم، اینجا خیلی سوت و کوره

به نام خدا

دلم می خواهد چشم هایم را ببندم، آرزو کنم، و وقتی بیدار می شوم، یک ماه ِ پیش باشد. دلم میخواهد چشم هایم را ببندم، آرزو کنم، و وقتی بیدار می شوم، یک هفته ی پیش باشد.. یک روز ِ پیش باشد، یک ساعت ِ پیش باشد، یک دقیقه ی پیش باشد، یک ثانیه ِ پیش..

دلم می خواهد جایی میان ِ بی زمانی ِ چشم هایم،لحظه، تا همیشه گُم شود. محو شود. پنهان شود. تمام شود. رنگ ببازد. آنقَدَر که گرمای ِ نفست، یک بار ِ دیگر، روی صورتم حس شود. گرمای دست هایت، از انگشت هایت، تمام ِ صداقت ِ نیلی ِ سنگین ِ تسبیحت را، تا خود ِ زندگی، بر من اشاره رود و "تا اشارت ِ نظر" همه ی همه ی صبوری ِ من، مادرانه تاب بیاورد که دروغ نباشد تصویر ِ خیالی ِ لبخندهایت..

دلم می خواهد حرف ِ هیچ کس، مصداق ِ اخم های ِ تازه ی پنهانی ِ تو نباشد، که تو، آرام باشی، که سهمگین بر من، فریاد نرانی، که دلت نیاید، من را، در سرمای ِ بی امان ِ بادها، رها کنی، که برود رفتنت در چشم هایم و خیس شوم بی مهابا، زیر ِ باران ِ بی منتهای قدم هایت.. که من، منتظر ترین ِ اسم ِ سوت و کور ِ این حوالی ام، که بُرده می شود در بَردگی ِ نیستی ِ دلت..

دلم.. 

دلم؟

"ولی خب عیبی نداره، دل ِ من خیلی صبوره. . . "