به نام خدا
حادثه ی تلخ ِ جدایی، تراژدی ِ مرگ ِ همه ی آرزوهای ساده و بی تکلف ِ "زنده گی" میان ِ واژگان ِ عمیق ِ چشم های تو بود برای منی که تمام قد، در تلاش برای ساختن ِ رویاهایم، غوطه ور در منجلاب ِ نخواستن های دیگران، به دست های تو دل بسته بودم.
که جدایی از دست های تو، غرق شدن در پهنه ی وسیع ِ سیاهی ِ تنهایی، زیر ِ سلطه ی شیطانی ِ مرگ بود. که برای من، آرزو، تکرّر ِ طولانی خیابان هایی بود که عطر ِ تو را با من راه می بردند. که برای من، عطر ِ تو، طعم ِ خیال ِ خوشبختی ِ لمس ِ اقاقیا بود که در اردی بهشت ِ آغوش ِ عشق، سرود ِ نوازش می خواند..
صد و
شصت و
هفت
روز،
بی تویی.
که جدایی از دست های تو، غرق شدن در پهنه ی وسیع ِ سیاهی ِ تنهایی، زیر ِ سلطه ی شیطانی ِ مرگ بود. که برای من، آرزو، تکرّر ِ طولانی خیابان هایی بود که عطر ِ تو را با من راه می بردند. که برای من، عطر ِ تو، طعم ِ خیال ِ خوشبختی ِ لمس ِ اقاقیا بود که در اردی بهشت ِ آغوش ِ عشق، سرود ِ نوازش می خواند..
صد و
شصت و
هفت
روز،
بی تویی.
No comments:
Post a Comment