..روبروی من کسیه که دلش با منه و تمام زندگیش منم، روبروت کسیه که توی وجودش میگردی دنبال عطر ِ تنم

به نام خدا

دلم میخواهد آهنگ روی همان جمله ی اول بماند... "زندگی من کنار این غریبه بی تو مثل روز روشنه". دلم میخواهد همینجا، کنار ِ همین غریبه، بمانم تا تمام ِ لحظه هایی را که کنارش می گذرانم، به حسادت روزهای خوش ِ کنار تو، بترسم.. دلم میخواهد همینجا، روی همین عذاب، توی سینه ام، تمام ِ زندگی ام را به قتل برسانم.. که عطر ِ تو، همه ی همه ی صدای ساز ِ شب ِ دلتنگی هایم را، پر کند از اشک.. که چشم های تو، روی صورت ِ غریبه ی قلبش بنشیند.. که سادگی ِ هق هق هایم را، "دیدن ِ دوباره ت آرزوم شده" ، بخواند و من روبروی تو نباشم و تو در دست های دیگری، به دنبال عطر ِ تن ِ من باشی و من برای همیشه، از پیش ِ تو رفته باشم.. 

امروز، خیابان های سرد ِ این شهر را، با رنگ های گرم ِ شال گردن ِ هم رنگمان، زیر و زِبَر، دلخوشانه، دست در دست ِ باد، راه می رفتم.. که طعم ِ آن بستنی، عطر ِ آن لحظه های مانده به عید را، در ذهنم مرور کند.. تا بخندم به صورت ِ نا آشنای همراهی ِ لحظه هایم.. که من، روبروی او، خندان ترین دخترک ِ بهار نباشم که به شوق ِ شهر ِ خوب ِ تو، همه ی نفس های آجرهای پل ِ خواجو را، در دیوارهای انتهایی ِ این کوچه، به گرمی نفس می کشد..

آینه ها، تمام قد ایستاده اند، که رد پای رفتنت را، برایم به وضوح ِ همه ی گریه های عذاب ِ فریادهایم، طرح  بزنند تا تنهایی ِ آغوشم، خلوص ِ بی پرده ی دست هایم را، به بی نهایت ِ تکرار ِ آینه ی پشتِ سر ِ تو، تداعی کنند و من، در تکان های این قطار، خطوط ِ موازی ِ ریل گونه ی مسیر را، باور کنم.